Yol Yorgunu

Okçular tepesini terkedişimle başladı bütün yenilmişliklerim
Kaç meydan terkettim
Kaç sancak devrildi bağrımda
Hatırlamıyorum…
İsli eller uzandı topraklarıma
Tozlu rüzgarlar geldi durdu boğazıma
Bin yıl sürecek rüyalara uyudum
Yedi kervan uğurladım gurbete
Hiç çökmemiştim dizlerimin üstüne
Kalu bela dediğimiz yerde
Nerede neyi kaybettiğimi bilmediğim yollarda
İsimler sürükledim ardımsıra
Ara sıra güller taktım bohçama
En büyük umudumu
Dağlar yürürken diktim toprağa
Güneşin doğduğu yerden hikayeler söyleyeceğim size
Yerle göğün birleştiği yerde
Kalpten eklemeli bir dil konuşanları
Gözlerinden hiçliği damıtanları
Alnı toprakta adamların ülkelerini
Günbatımını demleyen semaveri
Uzun uzun anlatmak için
Elbette çok vaktimiz olacak
Geniş bahçelerde

***

Geri kalmış saatlerin aceleciliği var üstümde
Bir terkedişim bir kayboluşum
Bir varışım olmalıydı benim
Neden hala yollarda
Yitiğim

Bir yanıt yazın

E-posta adresiniz yayınlanmayacak. Gerekli alanlar * ile işaretlenmişlerdir

CAPTCHA ImageChange Image